किनारा

किनारा

नेपाली

पद वर्ग

नाम

अर्थ

ना॰ [फा॰ किनारे १. कुनै वस्तुको लमाइ वा गजतर्फको पछिल्लो छेउ; धोती वा अन्य नसिएका कपडाको लमाइको तलमाथिको फेरो; किनार । २. नदी, तलाउ वा जलाशयको तीर; तट । ३. आसपासको ठाउँ; छेउछाउ; पार्श्व । ४. धोती, चादर, पछ्यौरा आदि कपडामा भिन्न बुनोटको वा अलग रबको लामो फेर । ५. कपडाको छेउछाउमा हुने विशेष खालको बुट्टा; खिका । ६. दुबिधा भएको कुनै कामकुरामा लगाइएको टुङ्गो; निधो; निर्णय; इदमित्थ । (उदा॰— अदालतले मुद्दाको किनारा लगाइसक्यो) । — दार— वि॰ कपडाको छेउछाउमा विशेष किसिमले रँगाएको वा बुनेको बुट्टा वा किनारा भएको; बुट्टेदार फेर भएको; किनारावाल; किनारे । — वाल— वि॰ किनारादार; किनारा भएको । > किनारे— वि॰ किनारा भएको; किनारावाल ।

अनुवाद

1. अङ्ग्रेजी: