ई
ई[सम्पादन गर्नुहोस्]
- देवनागरी वर्णमालाको स्वरवर्णमध्ये चौथो स्वरवर्ण; परम्परागत रूपमा तालव्यस्थानबाट उच्चारण हुने, दीर्घ स्वर मानिएको र भाषाविज्ञानअनुसार अग्र बन्द दीर्घ स्वरवर्ण; लेख्य रूपमा सो स्वरवर्णको प्रतिनिधित्व गर्ने लिपिचिह्न ।
ई[सम्पादन गर्नुहोस्]
व्युत्पत्ति[सम्पादन गर्नुहोस्]
संस्कृत "इः"
विस्मयादिबोधक[सम्पादन गर्नुहोस्]
- घृणा, अवहेलना र झिँझ्याहट आदि मनका भाव प्रकट गर्दा प्रयोग गरिने शब्द ।
- अरूलाई हियाउँदा वा लोप्पा खुवाउँदा प्रयोग गरिने शब्द ।
- कुनै नजिकको वस्तु औँल्याउँदा उच्चारण गरिने शब्द ।
उदाहरण[सम्पादन गर्नुहोस्]
- ई, जति गाली गरेपनि आफ्नो बानी छोडिन्छ र !
- ई, गर !
- ई, खा !
- ई, तिमीले खोजेको माल यहीँ रहेछ ।